De Betekenis en Gebruiksscope van de Han-taal
Hanyu, de Han-taal of Chinees, is de traditionele taal van de Han-etnische groep. Het is een van de gemeenschappelijke talen van China en een van de gemeenschappelijke internationale talen. Hanyu heeft een lange geschiedenis en is de taal met het grootste aantal gebruikers ter wereld (minstens 1,5 miljard, wat meer dan 20% van de totale wereldbevolking is). Als de officiële taal van China en Singapore is het ook een van de zes werktalen van de Verenigde Naties. Hanyu wordt voornamelijk gebruikt in China, Singapore, Maleisië, Myanmar, Thailand en andere Zuidoost-Aziatische landen, evenals de overzeese Chinese gemeenschappen in landen zoals de Verenigde Staten, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland en Japan.
De Structuur van de Han-taal
Hanyu heeft een standaardtaal en verschillende dialecten. Het moderne standaard Chinees is Mandarijn, met het Beijing-dialect als de standaardklank, Mandarijn als het basisdialect, en voorbeeldige moderne volkstaalwerken als de grammaticale regels. Net als andere talen is standaard Chinees een toontaal met onderwerp-prominente organisatie en onderwerp-werkwoord-voorwerp woordvolgorde. Standaard Chinees heeft veel beginmedeklinkers maar minder eindmedeklinkers, klinkers en tonen dan zuidelijke varianten.
Hanyu is een analytische taal die gemiddeld uit drie tot vijftien tonen bestaat. Het karaktersysteem is een ideogram dat zowel ideografische als fonologische functies heeft. Hanyu omvat zowel de gesproken als geschreven talen. De geschreven taal van het oude Hanyu wordt klassiek Chinees genoemd, en de geschreven taal van het moderne Hanyu wordt volkstaal Chinees genoemd, dat is gebaseerd op het moderne standaard Chinees als norm.
Grammatica- en Woordenschatkenmerken van de Han-taal
Grammatica
Het grootste kenmerk van de Chinese grammatica is dat er in strikte zin geen morfologische verandering is. Er zijn geen veranderingen in zelfstandige naamwoorden, en er zijn geen verschillen tussen geslacht en aantal. De werkwoorden zijn niet persoonlijk en hebben ook geen tijd. Al deze kenmerken verschillen van die van Europese talen, waardoor veel taalkundigen van mening zijn dat er geen grammatica of geslachten van woorden in het Chinees zijn. Een ander kenmerk van de Chinese grammatica is dat weglating vaak wordt toegepast, d.w.z. woorden die de algemene betekenis niet beïnvloeden, worden vaak weggelaten.
Woordenschat
Het gehele Chinese karaktercorpus omvat meer dan 20.000 karakters, waarvan er nu slechts ongeveer 10.000 algemeen in gebruik zijn. Echter, Chinese karakters verschillen van Chinese woorden. Aangezien de meeste Chinese woorden uit twee of meer karakters bestaan, overtreft het aantal Chinese woorden dat van de Chinese karakters. Misschien is een nauwkeurig equivalent voor een Chinees karakter het morfeem, aangezien in de Chinese taal karakters de kleinste grammaticale eenheden met verschillende betekenissen vertegenwoordigen.
Het totale aantal Chinese woorden en gelexicaliseerde zinnen is niet gemakkelijk te schatten. De 7e editie van Xiandai Hanyu Cidian (Het Hedendaagse Chinese Woordenboek) (2016), een gezaghebbend een-delig woordenboek over modern standaard Chinees zoals gebruikt in het vasteland van China, registreert 13.000 karakters met definities van meer dan 70.000 woorden.
Het Schrijfsysteem van de Han-taal en HSK
Chinese karakters staan centraal in de Chinese orthografie die binnen denkbeeldige vierkante blokken wordt geschreven. De oorsprong van Chinese karakters kan heel vroeg worden gedateerd, en het schrijven van Chinese karakters, d.w.z. Chinese orthografie, is ontwikkeld tot een esthetisch stadium. Traditioneel wordt Chinese orthografie gerangschikt in verticale kolommen, gelezen van boven naar beneden langs een kolom, en van rechts naar links over kolommen.
Er is ook een examen genaamd Hanyu Shuiping Kaoshi (HSK), of de Chinese Vaardigheidstest. Het is de gestandaardiseerde test van de standaard Chinese taalvaardigheid van China voor niet-moedertaalsprekers.
