Han-Chinezen spreken verschillende vormen van de Chinese taal; een van de namen van de taalgroep is Hanyu, letterlijk de “Han taal”. Evenzo worden Chinese karakters, die worden gebruikt om de taal te schrijven, Hanzi of “Han karakters”.
Taal als een Verenigende Factor
Ondanks het bestaan van vele dialecten van de Chinese gesproken talen, is één factor in de Han etnische eenheid de Chinese geschreven taal. Deze eenheid wordt toegeschreven aan de Qin-dynastie die de verschillende vormen van schrijven die destijds in China bestonden, verenigde. Duizenden jaren lang werd Literair Chinees gebruikt als de standaard geschreven vorm, die een vocabulaire en grammatica gebruikte die aanzienlijk verschilde van de verschillende vormen van gesproken Chinees. Sinds de twintigste eeuw is geschreven Chinees meestal het volkstaal Chinees, dat grotendeels is gebaseerd op dialecten van het Mandarijn, en niet het lokale dialect van de schrijver. Dus, hoewel de inwoners van verschillende regio's elkaar niet noodzakelijkerwijs zouden begrijpen in hun spraak, zouden ze elkaars geschriften wel kunnen begrijpen.
Han Diversiteit
Naast een diversiteit aan gesproken talen, zijn er ook regionale verschillen in cultuur onder de Han-Chinezen. Bijvoorbeeld, de keuken van China varieert van het beroemde pittige eten van Sichuan tot de Dim Sum en verse zeevruchten van Guangdong. Echter, etnische eenheid bestaat nog steeds tussen deze twee groepen vanwege gemeenschappelijke culturele, gedragsmatige, taalkundige en religieuze praktijken.
Historische documentatie geeft aan dat de Han afstammen van de oude Huaxia-stammen van Noord-China. In de afgelopen twee millennia breidde de Han-cultuur (dat wil zeggen, de taal en de bijbehorende cultuur) zich uit naar Zuid-China. Terwijl de Huaxia-cultuur zich verspreidde vanuit zijn kerngebied in het Gele Rivier-bekken, absorbeerde het vele verschillende etnische groepen die toen werden geïdentificeerd als Han-Chinezen, aangezien deze groepen de Han-taal (of variaties daarvan) en gebruiken overnamen. Bijvoorbeeld, tijdens de Shang-dynastie werden mensen uit het Wu-gebied, in de Yangtze River Delta, beschouwd als een "barbaarse" stam. Ze spraken een aparte taal en werden beschreven als schaars gekleed en getatoeëerd. Tegen de Tang-dynastie was dit gebied echter onderdeel geworden van het Han-Chinese kernland en is het vandaag de dag het dichtstbevolkte en economisch sterkst presterende gebied in China, de locatie van China's grootste stad Shanghai. De mensen in het Wu-gebied spreken vandaag de dag de Wu-dialecten, die deel uitmaken van de Chinese taalfamilie maar wederzijds onverstaanbaar zijn met andere Chinese dialecten, en zien zichzelf niet als een aparte etnische groep.
Het Wu-gebied is een voorbeeld van vele die de absorptie van verschillende culturele groepen betreffen in het bijdragen aan de diversiteit van cultuur en taal binnen de Han-Chinese etnische groep.
