Etnik Azınlık Nüfusunun Büyümesi ve Dağılımı
Nüfusun çoğunluğu Han etnik grubuna ait olduğundan, diğer 55 etnik grup geleneksel olarak ulusal azınlıklar olarak adlandırılır. Geçtiğimiz on yıllarda, etnik azınlıklar genellikle çoğunluk Han'dan daha yüksek büyüme oranlarına sahiptir. Bu muhtemelen tek çocuk politikasına tabi olmadıkları içindir. Çin nüfusundaki toplam oranları 1953'te %6.1'den, 1990'da %8.04'e, 2000'de %8.41'e ve 2010'da %8.49'a yükselmiştir. Bu etnik gruplar arasında, başlıca olanlar Zhuang (16 milyon, %1.28), Mançu (10 milyon, %0.84), Uygur (9 milyon, %0.78), Hui (9 milyon, %0.71), Miao (8 milyon, %0.71), Yi (7 milyon, %0.61), Tujia (5.75 milyon, %0.63), Moğol (5 milyon, %0.46), Tibetli (5 milyon, %0.43), Bouyei (3 milyon, %0.23) ve Koreli (2 milyon, %0.15) olarak sıralanabilir.
Etnik azınlık bölgelerinin nüfus yoğunluğu, kıyı Han bölgelerinden oldukça farklıdır. Örneğin, etnik azınlıkların yaşadığı Tibet Özerk Bölgesi'nin nüfus yoğunluğu sadece kilometrekare başına 1.8 kişidir. Ayrıca, etnik azınlıkların nüfus yoğunluğunun iki özelliği vardır. Birincisi, küçük yerleşimler ve büyük karışık evler. Azınlıklar ağırlıklı olarak Çin'in güneybatı, kuzeybatı ve kuzeydoğu eyaletleri ve özerk bölgelerinde yerleşmiştir. Ancak, bu bölgelerde yaşayan birçok Han insanı da vardır ve Han insanlarının oranı oldukça yüksektir. İkincisi, dağılım dağınıktır, ancak etnik azınlıklar ağırlıklı olarak batı ve sınır bölgelerinde yaşamaktadır. 56 milliyetten oluşan 11 eyalet ve özerk bölge bulunmaktadır ve bu, 31 eyalet ve özerk bölgenin %35.5'ini oluşturmaktadır. Etnik azınlıkların geniş dağılımına rağmen, nüfusları hala batı ve sınır bölgelerinde yoğunlaşmıştır. Çin'in sınır hattı 20.000 kilometreden fazladır. Sınır hattı boyunca yer alan bölgelerin çoğu etnik azınlık bölgeleridir.
Etnik İlişkilerin Dönüşümü
Çin Halk Cumhuriyeti'nin kuruluşundan önce, Çin hükümetleri (Han veya etnik azınlıklar tarafından kurulan merkezi bir hükümet olsun) etnik işlerle ilgili bir dizi politika ve sisteme sahipti, ancak her azınlık arasında pek eşitlik yoktu. Çin Halk Cumhuriyeti'nin kuruluşundan sonra, Çin Komünist Partisi ve hükümet, Çin'in ulusal koşullarına daha uygun bir dizi kılavuz ve politika formüle etti ve Çin'in etnik sorunlarını çözdü. Bu kılavuzlar ve politikalar, etnik eşitlik, ulusal birlik, etnik bölgesel özerklik ve tüm etnik grupların ortak gelişimi ve refahını içerir. Çin Halk Cumhuriyeti'nin kuruluşundan sonra, çoğu etnik azınlık bölgesindeki halkın isteklerine göre, Çin hükümeti farklı yöntemler benimsemiş ve 1950'lerin sonlarında tamamlanan demokratik reformları kademeli olarak uygulamıştır. Bu reformlar, lordların, soyluların ve başların tüm ayrıcalıklarını ortadan kaldırmış ve insanları sömüren ve baskı altına alan eski sistemi ortadan kaldırmış, milyonlarca etnik azınlığı kişisel özgürlüğe sahip ve kendi kaderinin efendisi olan bireyler haline getirmiştir.
Eşitlik, birlik ve ortak refah, Çin hükümetinin etnik gruplar arasındaki ilişkileri ele alırken temel hedefleridir.
