Oude perspectieven op muziek
Het oude Chinese geloof dat muziek niet bedoeld is om te amuseren, maar om iemands gedachten te zuiveren, vindt bijzondere uitdrukking in de cultus van Qin, een 7-snarige lange citer met een repertoire dat grote subtiliteit en verfijning in uitvoering vereist en nog steeds populair is onder een kleine kring van geleerde-musici.
Ook hebben de Chinezen traditioneel geloofd dat geluid de harmonie van het universum beïnvloedt. Een resultaat van deze filosofische oriëntatie was dat de Chinezen tot voor kort theoretisch tegen muziek waren die uitsluitend voor amusement werd uitgevoerd; dienovereenkomstig worden muzikale entertainers tot een extreem lage sociale status gedegradeerd.
De invloed van westerse muziek in de 20e eeuw
In de eerste helft van de 20e eeuw werd de Chinese muziek aanzienlijk beïnvloed door de muziek van het Westen. Drie grote scholen van gedachten ontstonden als reactie op deze invloed. De eerste school streefde ernaar de oude duizendkoppige orkesten nieuw leven in te blazen die ooit oude prinsen en wijzen vermaakten en verzette zich tegen de invloed van westerse muziek. De tweede school hield zich bijna uitsluitend bezig met westerse muziek. De laatste school van Chinese muziek was erg trots op de traditionele Chinese muzikale cultuur, maar aarzelde niet om deze toe te passen op westerse technieken van compositie en uitvoering.
Liu Tianhua (1895—1932) is een Chinese muzikant en componist die vooral bekend is om zijn innovatieve werk voor de erhu (Chinese tweesnarige viool). Liu eerde de westerse klassieke theorie en had een speciale passie voor etnische muziek, waarbij hij veel tijd besteedde aan het verkennen van de Chinese traditie en het beheersen van de kunst van melodie van vaardige volksartiesten uit zijn tijd. Liu wordt ook beschouwd als een prominente instrumentontwerper die het geluid van de erhu aanzienlijk verbeterde, waardoor het een solo-instrument werd.
Chinese hedendaagse muziek sinds 1949
Sinds 1949 is de Chinese hedendaagse muziek de fase ingegaan die de "Revolutionisering" wordt genoemd. Onder het beleid van kunst in dienst van werkende mensen werden veel muzikale werken gecomponeerd in een sterke nationale stijl. Het beroemdste Chinese vioolconcert "Butterfly Lover" (1959) is geschreven op basis van het Yue Opera-werk met dezelfde naam. Het pianoconcert "Yellow River" is gebaseerd op de "Chorus of Huanghe" gecomponeerd door Xian Xinghai. Deze twee werken zijn uitdrukkingen van revolutionaire geest, waarbij Chinese volksmuziekmaterialen samensmelten met de westerse concertvorm.
Diversificatie van Chinese muziek na hervorming en openstelling
Sinds de hervorming en openstelling in China, met de brede culturele uitwisseling tussen China en andere landen, is de Chinese hedendaagse muziek gediversifieerd in genre en geïndividualiseerd in expressie en techniek. Vocale muziek heeft niet langer een dominante positie; er is een toename van solo-instrumentale, kamermuziek- en orkestwerken. En veel musici met grote virtuositeit zijn opgekomen en hebben wereldfaam verworven.
Lang Lang (1982—) is een populaire pianist in de wereld, wiens vaardigheid en energieke uitvoeringsstijl hem in een klasse apart plaatst. Sinds hij in de schijnwerpers stond tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen van 2008 in Peking, is Lang Lang een superster geworden op het internationale circuit. Hij heeft opgetreden tijdens de 60e verjaardag van China en heeft honderden concerten over de hele wereld geleid, waarbij hij enorme vaardigheden en een emotionele, fysieke reactie op de muziek in elke uitvoering demonstreert.
