De Betekenis en Diversiteit van Chinese Beeldhouwkunst
Chinese beeldhouwkunst is een kunst die een prachtige beschaving van China vastlegt. De delicate kunstwerken van houtsnijwerk en beeldhouwkunst weerspiegelen feiten over het leven van de Chinese mensen door de geschiedenis heen. Chinese beeldhouwkunst, die sterk verschilt van haar westerse tegenhangers, heeft zich in veel opzichten ontwikkeld in een lang historisch proces.
De werken van Chinese beeldhouwkunst zijn zeer gevarieerd en bieden een fantastisch visueel effect. Chinese beeldhouwers hebben delicate objecten gebeeldhouwd, zoals figuren, dieren, planten en landschappen, met een aantal nieuwe soorten grondstoffen, zoals steen, houtwortel, bamboe, klei, ijs, noot, ivoor, bot, zand en steenkool, naast het traditionele brons en jade. Veel van de werken zijn kostbare artistieke parels geworden in de schatkamer van de Chinese kunst.
Een Monumentale Archeologische Ontdekking: Het Terracottaleger
Een van de meest magnifieke archeologische vondsten van de 20e eeuw is het graf van de Eerste Keizer in Xi’an, China. In maart 1974 werd een ondergrondse kamer gevonden met een leger van meer dan 6.000 levensgrote terracotta soldaten uit de late 3e eeuw v.Chr. Andere nabijgelegen kamers bevatten meer dan 1.400 keramische figuren van ruiters en strijdwagens, allemaal opgesteld in slagformatie.
De Invloed van Westerse Kunst op Chinese Moderne Beeldhouwkunst
Westerse kunst heeft sinds de 20e eeuw grote invloed gehad op de Chinese moderne beeldhouwkunst. De beeldhouwafdelingen werden in veel kunstacademies opgericht om zowel klassieke als moderne westerse beeldhouwkunst te introduceren.
Met de snelle ontwikkeling sinds de jaren 1980 communiceerden Chinese kunstenaars op grote schaal met het westen, waardoor de theorieën en ideeën van moderne beeldhouwkunst wortel begonnen te schieten in China. Tegenwoordig spelen stadssculpturen met hun onderscheidende kunsttaal en presentatievorm een belangrijke rol in de constructie van de stedelijke omgeving, met een speciale eigenschap dat er meer nadruk wordt gelegd op de verbinding tussen de stedelijke ruimte en de menselijke omgeving.
