Karmaşık İmparatorluk Sınav Sistemi
A. Verilen derece türleri
- Shengyuan: Xiucai olarak da adlandırılan, her yıl ilçe düzeyinde yapılan sınavlarda yönetilen lisans sahibi.
- Anshou: birinci sırada yer alan bir Shengyuan. Gongsheng: kıdemli lisans sahibi.
- Juren: Eyalet mezunu, her üç yılda bir eyalet düzeyinde yönetilir.
- Jieyuan: Juren, birinci sırada yer alan.
- Huiyuan: Juren, ön elemede birinci sırada yer alan.
- Gongshi: Ön elemeden geçen Juren.
- Jinshi: metropol mezunu, her üç yılda bir başkentte yönetilir.
- Jinshi Jidi: Jinshi, Jinshi sınavında birinci sınıfta derecelendirilenler.
- Zhuangyuan: Jinshi, Jinshi sınavında birinci sınıfta birinci sırada yer alan.
- Bangyan: Jinshi, birinci sınıfta ikinci sırada yer alan. Tanhua: Birinci sınıfta üçüncü sırada yer alan Jinshi.
- Jinshi Chushen: Jinshi, Jinshi sınavında ikinci sınıfta derecelendirilenler.
- Tong Jinshi Chushen: Jinshi, Jinshi sınavında üçüncü sınıf olarak derecelendirilenler.
B. Müfredatın gelişimi
115 yılına gelindiğinde, sözde İlk Nesil sınav katılımcıları için bir müfredat seti oluşturulmuştu. Bu kişiler, “Altı Sanat”ta yeterlilikleri konusunda test edildiler: Ritüeller, Müzik, Okçuluk, Araba Sürme, Kaligrafi ve Matematik. Bu altı sanatta mükemmel olan erkeklerin mükemmel bir beyefendi durumuna ulaştığı düşünülüyordu. Altı Sanat, Konfüçyüs felsefesinde kök salmıştır.
- Bilimsel sanatlar: müzik, aritmetik, yazı ve hem kamusal hem de özel hayatta ritüeller ve törenler bilgisi.
- Militarist sanatlar: okçuluk ve binicilik.
Müfredat daha sonra “Beş Çalışma”yı kapsayacak şekilde genişletildi: askeri strateji, medeni hukuk, gelir ve vergilendirme, tarım ve coğrafya ve Konfüçyüs klasiklerini içeriyordu. Bu biçimde sınavlar, altıncı yüzyılda, Sui Hanedanı sırasında kurumsallaştırıldı. Bu sınavlar, çoğu tarihçi tarafından, liyakate dayalı ilk standartlaştırılmış testler olarak kabul edilir.
C. Sınav
1370 yılına gelindiğinde, sınavlar 24 ila 72 saat arasında sürüyordu ve yedek, izole sınav odalarında yapılıyordu; bazen ise bölmeler içinde düzenleniyordu. Küçük odalar, bir yatak oluşturmak için bir araya getirilebilen veya farklı seviyelere yerleştirilerek masa ve sandalye olarak kullanılabilen iki tahtadan oluşuyordu. Değerlendirmede nesnelliği sağlamak için adaylar isim yerine numara ile tanımlanıyordu ve adayın el yazısının tanınmasını önlemek için sınav cevapları üçüncü bir kişi tarafından yeniden yazılıyordu.
Klasik Öğrenme Akademileri: Eski Bilginler İçin Bir Sığınak
Klasik Öğrenme Akademileri (Shuyuan), eski Çin'de bir tür okuldu. Ulusal akademi ve ilçe okullarının aksine, Shuyuan genellikle şehirlerden veya kasabalardan uzakta inşa edilen özel kuruluşlardı ve bilim adamlarının kısıtlamalar ve dünyevi dikkat dağıtıcılar olmadan çalışmalar ve tefekkür yapabilecekleri sessiz bir ortam sağlıyordu.
Shuyuan, Tang hanedanı sırasında 725 yılında ortaya çıktı. Bilginlerin klasikleri öğretebileceği ve çalışabileceği, ülkenin dört bir yanından toplanan kitapların korunabileceği yerlerdi. Geç Tang Hanedanı'na gelindiğinde, özel akademiler Çin genelinde ortaya çıkmıştı.
Kuzey Song döneminde, hükümet teşvikiyle birçok akademi kuruldu. Her akademinin kendi öğretim ve idari yapısı vardı ve ekonomik olarak bağımsızdı.
İmparator tarafından verilen kaligrafik bir tabela, Kuzey Song döneminde bir akademinin statüsünün son derece önemli bir sembolüydü. Aşağıdaki akademiler bu onuru almıştı.
Eski Çin'in en iyi akademileri hanedandan hanedana değişiklik gösteriyordu. Aşağıdakiler genellikle Song Hanedanı'ndaki “Dört Büyük Akademi” olarak kabul edilirdi:
- Henan Eyaleti, Dengfeng'deki Songyang Akademisi
- Henan Eyaleti, Shangqiu'daki Yingtianfu Akademisi
- Hunan Eyaleti, Changsha'daki Yuelu Akademisi
- Jiangxi Eyaleti, Lu Dağı'ndaki Beyaz Geyik Mağarası Akademisi
Wu Daozi: Çin Resminin Bilgesi
Çin tarihinde üç kişi bilge olarak saygı görür: Batı Jin Hanedanı'ndan kaligraf Wang Xizhi, Tang Hanedanı'ndan şair Du Fu ve yine Tang Hanedanı'ndan ressam Wu Daozi.
Wu'nun en üretken dönemi, Tang Hanedanı'nda Kaiyuan ve Tianbao dönemlerinde (713-755) oldu. Yangzhai'de doğan Wu, genç yaşta her iki ebeveynini de kaybetti ve erken yıllarında zor bir hayat yaşadı. Geçimini sağlamak için halk sanatçılarından ve heykeltıraşlardan öğrendi. Wu, sanatta yetenekli ve çalışkan olduğu için 20 yaşına geldiğinde iyi bir ressam olarak ün kazandı. İmparator Xuanzong, Wu'yu sarayda bir imparatorluk ressamı olarak davet etti.
Wu'nun karakteri serbest, doğrudan ve önemsiz meselelere kayıtsızdı ve resim yaparken her zaman içki içtiği bilinir. Wu'nun bir duvar resminde Buda'nın başının etrafındaki hale çizerken, ölçümleri önceden tasarlamadan sadece fırçalarını kullandığı söylenir; Longxing Tapınağı'nda resim yaparken, tapınak her zaman izleyicilerle dolup taşardı. Wu fırçasını hızlı hareket ettirirdi ve eserlerinin çoğu tek bir oturumda tamamlanırdı.
Wu, hayatı boyunca ağırlıklı olarak dini duvar resimleri yarattı ve bol miktarda eseri geniş bir konu yelpazesine sahipti. Kaydedilenlere göre, Wu 300'den fazla duvar resmi ve 100'den fazla parşömen çizdi. Bunların birçoğu Budizm ve Taoizm'i içerirken, Wu ayrıca dağlar, nehirler, çiçekler ve kuşlar da çizdi. Buda'nın Sunumu onun en temsilci eseridir. Resmin öncüsü Gu Kaizhi'nin aksine, Wu'nun çizgileri değişken ve enerjik olup, konularının iç dünyasını ifade ediyordu. Wu, resim yaparken her zaman büyük bir coşku içindeydi ve eserleri dışavurumcu bir tarz sergiliyor.
