Çin Estetiği
Geleneksel Çin felsefesi bir insanlar ve cennet arasında uyum sağlama ideali, ve insanlar olarak doğanın bir parçası, Çinlilerin kendi yaratımları ile doğa arasındaki uyuma büyük önem vermeleri uygundur. Bu nedenle, Çin sanatının izlediği ana yol temelde sadeliktir. Çin estetiği, bir sanat eseri yaratmadan önce sanatçının hayal gücünü ve ilhamını toplaması, yeryüzündeki tüm fenomenleri sadelik açısından anlaması ve saflığın çok renkli doğasını tatması durumunda, güzellik ruhuna sahip olduğunu görür. Basit, sade, samimi ve hayal gücü dolu olduğu sürece, Çinliler tarafından takdir edilecektir. Kendi özgün saflığını ve sadeliğini geri kazanmak ve korumak, doğayı, canlı sunumu, dengeyi ve uyumu sürdürmek, Çin sanatının esaslarıdır.
Çin sanat eserleri, özellikle edebiyat ve drama, büyük ölçüde ahlaki değerlendirmeye. Çin'in sanat eserleri gerçeklikle yüzleşir ve yaşam benzeri tasvirler yapar; aynı zamanda renkli hayal gücüyle doludur. Sanatçılar, yaratımlarından bir mesafe duygusunu koruyarak, hem sanatın içinde hem de dışında olurlar. Bu mesafe duygusu, Çin sanatının benzersiz yönlerinden biridir. Çin sanat eserleri, izleyicinin hayal gücünü harekete geçirmeye büyük önem verir. Sanatçılar, izleyiciyi eserlerine dahil etmek ve katılımcı olmalarını sağlamak için ellerinden geleni yaparlar.
Çin Resmi
Geleneksel Çin resminin yaklaşık 6.000 yıllık bir geçmişi vardır. Kendi özelliklerini taşır ve benzersiz bir tarz oluşturmuştur. Geleneksel Çin resmi, teorisi, ifadesi ve teknikleri ile dünya çapında yüksek takdir görmektedir. Batı resimlerinden farklı olarak, bir Çin resmi, perspektifinde odak noktası ile sınırlı değildir. Song Hanedanı'nın en büyük sanatçılarından biri olan Zhang Zeduan tarafından yaklaşık 980 yıl önce yapılan Qingming Festivali'nde Nehir Kenarı Sahnesi resmi bir örnek sunar. Resimde sanatçı, Saf Parlaklık Festivali gününde nehir boyunca tüm sahneleri uzun ve dar bir kağıt parçası üzerine çizmiştir. İnsanların avlunun ve evin hem dışında hem de içinde ne yaptıklarını görebilirsiniz. Değişen perspektifin benimsenmesinin Çin resminin özelliklerinden biri olduğu söylenebilir.
Çinli sanatçılar neden değişen perspektifi vurguluyor? Zaman ve mekan kısıtlamalarından kurtulmak ve resimlerine hem uzak hem de yakın şeyleri dahil etmek istiyorlar. Ayrıca, sanatçılar hayatta insanların çevrelerini hareketli bir odak noktasından gördüklerini bulurlar. Bir nehir boyunca yürürken veya bir bahçede dolaşırken, yoldaki her şeyi görürsünüz. Değişen perspektif, sanatçının istediğini özgürce ifade etmesini sağlar.
İfade araçlarına göre, Çin resmi iki kategoriye ayrılabilir: Xieyi okulu ve Gongbi okulu. Xieyi okulu abartılı formlar ve serbest el fırça çalışması ile işaretlenir. Gongbi okulu ise detaylara yakın dikkat ve ince fırça çalışması ile karakterize edilir.
Xieyi, ancak, Çin resminin temel yaklaşımıdır. Her şeyden önce duyguları vurgulayan bir estetik teori oluşturur. Antik çağlarda bile, Çinli sanatçılar gerçeklikle sınırlı kalmak istememişlerdir. Jin Hanedanı'nın ünlü bir sanatçısı olan Gu Kaizhi, "formu ruhu göstermek için yapmak" teorisini ilk ortaya atan kişiydi. Ona göre, bir resim sadece bir nesnenin görünümünü değil, aynı zamanda sanatçının ona nasıl baktığını da ifade etmelidir. Gu'nun görüşleri, "ruhta benzerlik, benzememezlikte yatar" ve "bir resim, benzerlik ve benzememezlik arasında bir şey olmalıdır" gibi teorilerle takip edilmiştir. Bu teorilerle yönlendirilen Çinli sanatçılar, orantı, perspektif ve ışığın sınırlamalarını göz ardı ederler.
Çin kaligrafisi ve Çin resmi, her ikisinde de çizgiler kullanıldığı için yakından ilişkilidir. Çinliler basit çizgileri son derece gelişmiş bir sanat formuna dönüştürmüşlerdir. Çizgiler sadece konturları çizmek için değil, aynı zamanda sanatçının kavramlarını ve duygularını iletmek için de kullanılır. Bu nedenle, çizgilerin ve fırça darbelerinin kullanımı, Çin resmine benzersiz niteliklerini veren unsurlardan biridir.
