Taijiquan: Een Zachte Stijl Vechtsport met Gezondheidsvoordelen
Taijiquan (Tai Chi Chuan) is een interne Chinese vechtsport. Het wordt beschouwd als een zachte stijl vechtsport, een kunst die wordt toegepast met zo diep mogelijke ontspanning of zachtheid in de spieren, om de theorie en toepassing ervan te onderscheiden van die van de harde vechtsportstijlen die een zekere mate van spanning in de spieren gebruiken. Variaties van de basis trainingsvormen van Taijiquan zijn goed bekend als de slow motion routines. Het langzame, repetitieve werk dat betrokken is bij het leren hoe die hefboomwerking zacht en meetbaar wordt gegenereerd, verhoogt en opent de interne circulatie: ademhaling, lichaamswarmte, bloed, lymfe, peristaltiek, enz. Taiji versterkt ook aspecten van de functie van het immuunsysteem zeer significant, en het is aangetoond dat het de incidentie van angst, depressie en algemene stemmingsstoornissen vermindert. Daarom wordt Taijiquan vaak gepromoot en beoefend als een vechtsporttherapie voor gezondheids- en langlevensdoeleinden.
De Oorsprong en Training van Taijiquan
De naam Taijiquan is afgeleid van het Taiji-symbool, in het Westen algemeen bekend als het "Yin-Yang" diagram. Er wordt daarom in literatuur bewaard in zijn oudste scholen gezegd dat het een studie is van Yin (ontvankelijk) en Yang (actief) principes, met behulp van terminologie gevonden in de Chinese klassiekers, vooral Het Boek der Veranderingen. Elke beweging van Taijiquan is gebaseerd op cirkels, net als de vorm van een Taiji-symbool. Daarom wordt het Taijiquan genoemd.
De fysieke training van Taijiquan wordt gekenmerkt door het gebruik van hefboomwerking door de gewrichten op basis van coördinatie in ontspanning, in plaats van spierspanning, om fysieke aanvallen te neutraliseren of te initiëren. Laozi leverde het archetype hiervoor in de Tao Te Ching toen hij schreef: "Het zachte en het buigzame zullen het harde en sterke verslaan." Taiji-training omvat het leren van solo-routines, bekend als vormen, en twee-persoonsroutines, bekend als duwende handen. Bovendien omvatten sommige traditionele stijlen van Taijiquan wapens in de praktijk. Bijvoorbeeld, wapen training en schermtoepassingen met het rechte zwaard bekend als Jian, een zwaarder gebogen sabel, soms een breedzwaard genoemd, vouwwaaier, houten staf bekend als Gun, speer en lans. Meer exotische wapens die nog steeds door sommige traditionele stijlen worden gebruikt, zijn de Dadao of grote sabel, hellebaard, wandelstok, touw-dart, drie sectie staf, lasso, zweep, kettingzweep en stalen zweep.
De Populariteit en Ontwikkeling van Taijiquan
Taiji is de afgelopen twintig jaar erg populair geworden. Ziekenhuizen, klinieken, gemeenschappen en seniorencentra over de hele wereld organiseren Taiji-lessen.
Naarmate Taiji weer populair werd, werden er meer competitieve vormen ontwikkeld die binnen een tijdslimiet van 6 minuten moesten worden voltooid. Eind jaren 1980 standaardiseerde het Chinese Sportcomité veel verschillende competitie vormen. Ze ontwikkelden sets die de vier belangrijkste stijlen zouden vertegenwoordigen, evenals gecombineerde vormen. De gecombineerde vormen zijn de 42 Vorm of simpelweg de Competitievorm.
Deze moderne versies van Taijiquan zijn sindsdien een integraal onderdeel geworden van internationale Wushu-toernooi competitie, en zijn te zien geweest in verschillende populaire Chinese films met in de hoofdrol of gechoreografeerd door bekende Wushu-competitors, zoals Jet Li en Donnie Yen.
Qigong: Coördinatie van Ademhaling en Lichaam voor Gezondheid
Qigong is een aspect van de traditionele Chinese geneeskunde waarbij verschillende ademhalingspatronen worden gecoördineerd met verschillende fysieke houdingen en bewegingen van het lichaam. Qigong wordt meestal onderwezen voor gezondheidsdoeleinden, maar er zijn ook sommigen die het als een therapeutische interventie onderwijzen. Verschillende vormen van traditionele Qigong worden ook veelvuldig onderwezen in combinatie met Chinese vechtsporten, en zijn vooral prevalent in de gevorderde training van wat bekend staat als de Neijia, of interne vechtsporten, waarbij het doel is de volledige mobilisatie en juiste coördinatie en richting van de energieën van het lichaam te faciliteren bij alle fysieke acties.
Qigong is gebaseerd op het traditionele Chinese geloof dat het lichaam iets heeft dat kan worden omschreven als een "energieveld" dat wordt gegenereerd en onderhouden door de natuurlijke ademhaling van het lichaam, bekend als qi. Qi betekent adem of gas in het Chinees, en, bij uitbreiding, de energie die wordt geproduceerd door ademhaling die ons in leven houdt; gong betekent werk toegepast op een discipline of het resulterende niveau van techniek. Qigong is het "ademwerk" of de kunst van het beheersen van iemands ademhaling om een goede gezondheid te bereiken en te behouden, en (vooral in de vechtsporten) om de energiemobilisatie en uithoudingsvermogen van het lichaam te verbeteren in coördinatie met het fysieke ademhalingsproces.
Er is een andere, oudere betekenis van qi—energie. Voordat mensen zich bewust werden van lucht en de rol ervan bij ademhaling, begrepen mensen de noodzaak om iets in te ademen en uit te ademen. Dat iets was qi of energie. Daarom was de oorspronkelijke betekenis van Qigong "energiekunst".
De houdingen ten opzichte van de wetenschappelijke basis voor Qigong variëren sterk. De meeste medische beoefenaars zien Qigong als een reeks ademhalings- en bewegingsoefeningen met mogelijke voordelen voor de gezondheid door stressvermindering en lichaamsbeweging. Anderen zien Qigong in meer metafysische termen en beweren dat ademhalings- en bewegingsoefeningen kunnen helpen om de fundamentele energieën van het universum aan te boren.
De Culturele en Traditionele Associaties van Qigong
Qigong en verwante disciplines worden nog steeds geassocieerd met de vechtsporten en meditatie® routines die worden beoefend door taoïstische en boeddhistische monniken, professionele vechtsporters en hun studenten. Medische Qigong-behandeling is al vele jaren officieel erkend als een standaard medische techniek in Chinese ziekenhuizen. Qigong is ook opgenomen in het Nationale Gezondheidsplan van China. Qigong werd historisch gezien uitgebreid beoefend in taoïstische en boeddhistische kloosters als aanvulling op vechtsporttraining, en de geclaimde voordelen van het beoefenen van martial Qigong zijn wijdverbreid bekend in Oost-Aziatische vechttradities en populaire cultuur. Bovendien stammen de traditionele lesmethoden van de meeste Qigong-scholen af van de strikte leraar-leerling relatieconventies die in de Chinese cultuur zijn geërfd van het confucianisme.
In sommige stijlen van Qigong wordt geleerd dat de mensheid en de natuur onscheidbaar zijn, en elke andere overtuiging wordt beschouwd als een kunstmatige discriminatie gebaseerd op een beperkte, tweedimensionale kijk op het menselijk leven. Volgens deze filosofie is toegang tot hogere energietoestanden en de daaropvolgende gezondheidsvoordelen die door deze hogere toestanden worden geboden, mogelijk door het principe van het cultiveren van deugd. Het cultiveren van deugd kan worden omschreven als een proces waarbij men zich realiseert dat men nooit gescheiden was van de oorspronkelijke, ongedifferentieerde staat van zijn, vrij van kunstmatige discriminatie, die de ware aard van het universum is. Vooruitgang naar dit doel kan worden gemaakt met behulp van diepe ontspanning (meditatie), en diepe ontspanning wordt gefaciliteerd door de beoefening van Qigong.
